Door neurowetenschappelijke onderzoeken gaan we als mens steeds beter begrijpen waarom we dingen doen, mooi vinden en kiezen. Daarom kunnen we ook steeds beter inspelen op hoe ons brein werkt. Daardoor is er meer kennis over de manier waarop we mensen kunnen raken en interesseren.’

De term bij deze neurowetenschappelijke ontwikkelingen over de beleving en waardering van kunst op het niveau van geestgesteldheid heet neuro-esthetica. Waarbij de neuronen staan voor fundamentele cellen van het zenuwstelsel in je hersenen die zorgen voor het verzenden en ontvangen van prikkels, de esthetica staat voor de leer van de zintuigelijke waarneming/de tak van de filosofie die zich bezighoudt met schoonheid en kunst.

Omdat het brein ons informatie geeft over hoe we iets ervaren, kunnen we het ook omdraaien: het brein als inspiratie nemen voor hetgeen dat je ervaart. Daarom heb ik bij deze installatie ons beïnvloedbare brein als inspiratiebron genomen om deze zelf als kunst te presenteren. Dit neurologische element heb ik gecombineerd met een esthetisch gedeelte, namelijk beelden uit de hoog Renaissance, een periode rond het jaar 1500 waarin kunstenaars veel rekening hielden met verhoudingen, composities en kleurgebruik. Een periode waarvan we het in deze tijd weer opnieuw beleven. Misschien kunnen we de huidige en komende decennia wel een neo-Renaissance noemen. Dit omdat wij als mens niet wil focussen op één onderwerp, maar juist weer kijken wat er gebeurt als je met kunst, technologie, uitvindingen en ons lijf aan de slag gaat.

Onderzoek Neuro-Esthetica